زندگی‌‌نامۀ پر برکت حضرت آیت الله ضیاء آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم

عالم ربانّی حضرت آیت الله سیدمحمّد ضیاءآبادی رحمة الله علیه فرزند مرحوم حجّة الاسلام حاج سید محمود (طاب ثراه) در سال 1309 هجری شمسی‌در قریۀ ضیاءآباد از توابع قزوین به دنیا آمد.
مقدّمات علمی: صرف و نحو، منطق، معانی و بیان و معالم الاصول را نزد اساتید معظّم رحمة‌ الله علیهم اجمعین در شهر قزوین فراگرفت،سپس لمعتین، رسائل، مكاسب و شرح منظومه را از محضر پرفیض حضرت آیت الله حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی رضوان الله تعالی علیه استفاضه كرده و سپس به حوزۀ علمیۀ قم مشرّف شد و در مدرسۀ فیضیه اقامت گزید.
معظّمٌ‌لَه بیش از پانزده سال در آن شهر مقدّس به تحصیل فقه و اصول و فلسفه اشتغال داشت. قسمتی از كفایه را در حلقۀ درس مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالجواد اصفهانی و قسمت دیگر آن را در حلقۀ درس مرحوم آیت الله سلطانی رحمة الله علیه  فراگرفت و در ‌دروس خارج  فقه و اصول مرحوم آیت الله العظمی بروجردی قدّس سرّه و حضرت امام خمینی قدّس سرّه و درس فلسفۀ حضرت آیت‌الله علّامه طباطبایی قدّس سرّه شركت می‌كرد.
در سال ۱۳۴۰ شمسی پس از رحلت آیت الله بروجردی به تهران عزیمت و در حوزۀ علمیۀعالم بزرگوار مرحوم آیت الله حاج شیخ احمد مجتهدی تهرانی قدّس سرّه به تدریس مطوّل، معالم و لمعتین، رسائل و مكاسب پرداخت.
بخش عمده‌ا‌ی از فعّالیّت‌های ایشان، تشكیل جلسات «هفتگی» تفسیر قرآن مجید و بحث‌های معارفی و اخلاقی برای تودۀ مردم بود.
در سالیان اخیر این  سخنرانی‌ها ضبط شده و به صورت سلسله نشریاتی تحت عنوان  صفیر هدایت، صفیر ولایت و صفیر سعادت منتشر گردید و بعد به صورت کتب تفسیری و اخلاقی و دیگر موضوعات چاپ و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته و  همچنان ادامه دارد.
این عالم بزرگوار  در اثر کهولت سنّ و عارضۀ قلبی در تاریخ 1399/11/20 دارفانی را وداع گفت و روح بلندش به ملوکت اعلیٰ پیوست. باشد که رهرو راه الهی ایشان باشیم. ان‌شاءالله